Loslaten, maar hoe dan?
Het gebeurt natuurlijk wel eens. Dat je een bepaalde relatie of vriend hebt, en je weet dat je beter een einde kan maken aan die relatie. Maar je hebt toch veel samen gedeeld? Of dat je je huis rondkijkt en denkt: ‘Wat moet ik met al die spullen? Ik ga opruimen.’ Maar dan kun je toch niet zo goed afscheid nemen van die mooie souvenirs van die ene fijne vakantie. Of nog verdrietiger, je moet afscheid nemen van een dierbare die is overleden. Dat noemen ze met een understatement ook wel: iemand laten gaan, iemand loslaten. Maar wat dan? Hoe doe je dat? Je kunt toch niet simpelweg denken: ‘Ok, dat was het dan!’, je omdraaien en verder leven? Nee, ik denk niet dat dat voor de meeste mensen werkt. Ok, dit werkt niet, maar wat dan wel?
Zoiets begint bij mij vaak met goed begrijpen wat er aan de hand is. Als jij merkt dat je iets zou willen loslaten, dan betekent dat in feite dat je je realiseert dat je datgene dus eigenlijk teveel aan het vasthouden bent. En dit vasthouden is niet fijn. Het kost jou energie en geeft vaak bij andere mensen om je heen spanning. Het is dus belangrijk om je dit te realiseren. Ik wil dit loslaten omdat ik begrijp dat het vasthouden me onnodig veel energie kost. Een volgende stap is dan: Weet je ook waarom je wil vasthouden? Dit kun je voor jezelf onderzoeken. Ook daardoor zul je het beter begrijpen en dat maakt het makkelijker om niet meer zo (krampachtig) vast te houden.
En dan komt de laatste en de belangrijkste stap: Ontspan. Huh, denk je nu misschien? Ontspan? Wat bedoel je daarmee? Ik zal het uitleggen. De wens tot loslaten komt door het herkennen van spanning in je leven. En de ideale manier om met spanning om te gaan is ontspanning. Dit betekent dat je je niet meer gaat vastklampen aan hoe het was en ook niet meer gaat vechten voor wat je zou willen. Nee, je gaat maar proberen om ontspannen om te gaan met deze situatie. Je ziet of voelt bij jezelf als er spanning of verdriet is en dan ontspan je. Je kunt jezelf hierbij helpen door eens een paar keer te zuchten en te denken: ‘Ja, dat vind ik moeilijk’ of ‘Ja, dat vind ik verdrietig’. Geen oordeel, niets proberen te veranderen, gewoon accepteren dat dat soms zo is. Controleer ook even of je spanning vasthoudt in je schouders en nek en probeer ook die te ontspannen. Meestal verandert dit al echt enorm veel.
Denk maar aan die eenvoudige oefening waarbij je een pen krampachtig kan vasthouden, tot je er kramp van in je vingers krijgt. En laat dan je hand eens rustig opengaan met de palm omhoog. Die pen kan er gewoon op liggen, zonder te vallen. Geen kramp, gewoon ontspannen!
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!